پیام پروین کابلی، از سازمان‌دهندگان ۸ مارس ۱۳۵۷، به کارزار زنان
به: کارزار مبارزه علیه خشونت دولتی، اجتماعی و خانگی بر زنان در ایران
این روز ها جنب و جوش فراوانی در رابطه با ۸ مارس در جریان است. ۱۷ اسفند ۱۳۵۷ در زندگی بسیاری از ما که در تظاهرات عظیم زنان شرکت کردیم برای همیشه باقی خواهد ماند. روز نو، روزی برای اعلام نه صریح و روشن، اعلام حضور و بودن، روزی که جمهوری اسلامی وارد آغازی تاریخی شد. هنوز بعد از چهل سال، طنین شعارها را می‌شنویم و هنوز صدای کوبیدن پای صدها هزار زن را در حرکت بسوی محل استقرار خمینی می‌شنویم. ما می‌دانستیم و ما نه گفتیم.
جنبش برابری‌طلب ایران وارد ۴۰ سال نه به جمهوری اسلامی، نه به حجاب اسلامی و نه به آپارتاید جنسی می‌شود.
جمهوری اسلامی از همان روز اول قدرت گرفتن، سرکوب انقلاب و انقلابیون و خواسته‌های به‌حق مردم را در دستور کار خود قرار داد. این حکومت تاکنون بر بستری از جنایت و خون و قتل عام و تحمیل فقر و تنگدستی و اشاعه زن‌ستیزی و خرافات در زندگی مردم توانسته است بماند.
اکنون در چهلمین سال به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی دوران سرنوشت سازی فرا رسیده است.
جنبش آزادی زن در این دوران سهم مهمی ایفا می‌کند. زنان که از همان روز اول به جمهوری اسلامی نه گفتند، اکنون می‌دانند، کارگران فولاد اهواز و هفت تپه راه را نشان داده‌اند، معلمان و بازنشستگان در صحنه‌ی سیاست ایران هر روزه به اعتراض مشغولند و رانندگان کامیون با اعتصاب سراسری صجنه اعتراض را مدتها به تصرف خود در آوردند.
جنبش برابری‌طلب و آزادی‌خواه زنان! باید ۸ مارس امسال را به گسترش مبارزه‌ی هر چه بیشتر علیه جمهوری اسلامی و با شعار آزادی و برابری تبدیل نماییم. نباید اجازه بدهیم که جنبش برابری‌طلب زنان به وسیله‌ای برای بند وبست با بالائی‌ها و یا «اصلاحات» تبدیل شود. این رژیم نه اصلاح‌پذیر است و اصلاح طلب هم حکم رفتنش صادر شده است.
جنبش آزادی زن همراه و هم‌قدم با طبقه کارگر باید کار این رژیم را یکسره کند و راه را برای پایان دادن به زن‌کشی، ناموس‌پرستی، سنت‌های عقب‌مانده ، مردسالاری، دخالت مذهب و جهل و خرافه در زندگی مردم، تحقیر و ستم بر زن را برای همیشه پایان دهد. پیروزی ما در ایران می‌تواند پشتوانه عظیمی برای به حرکت درآوردن جنبش برابری‌طلب در خاورمیانه باشد.
آزادی واقعی و برابری بدون قید و شرط زن و مرد در کلیه شئون اجتماعی یک شرط اساسی برای پیروزی است. تحقق آزادی جامعه و برابری زن و مرد بدون سرنگونی تمامیت جمهوری اسلامی، بدون سرنگونی نظم مبتنی بر نابرابری و تبعیض و بردگی مزدی، بدون سرنگونی سرمایه‌داری ممکن نیست.
مرگ بر جمهوری اسلامی!
زنده باد آزادی! زنده باد برابری
رفقا! برایتان آرزوی موفقیت در کارزار مبارزه علیه خشونت دولتی، اجتماعی و خانگی بر زنان در ایران دارم. پیروز باشید.